วันพุธที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

Diary วันวานที่น่าจดจำ

ขอทักทายด้วยการกล่าวคำว่าสวัสดี หลังจากที่ห่างหายการเขียนไดอารี่มานาน มีเรื่อราวการทำไข่แสนสนุกของเรามาเล่าให้ฟัง หลังจากที่เราได้เราได้เรียนชีววิทยา เราก็ทำการทดลองเกี่ยวกับแรงดันออสโมซิส
โอ้!แม่เจ้า การทำไข่แสนลำบากยากเย็นในการที่จะเอาเปลือกออกเหลือแต่ไว่เฉพาะเยื่อหุ้มไข่ จะบอกว่าเสียไข่ไปหลายใบเลยทีเดียวการเสียไข่ไม่เท่าไหร่แต่ไข่ดันแตกน้ำไข่ไหลรดกางเกง ไม่ยากจะพูดถึงความเหม็นและความเหนียวเหนอะหนะที่เกิดขึ้นเลย แต่ว่าผลลัพธ์ที่ออกมาก็เป็นที่น่าพอใจ แถมยังปลอกเปลือกไข่เก่งขึ้นอีกด้วย บางทีการที่เราทำอะไรที่ไม่เคยทำก็สอนให้เรารู้จักคิด รู้จักทำ และช่วยเสริมสร้างประสบการณ์ต่างๆให้เราได้มากทีเดียว

วันอังคารที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

ภาษาไทย:เล่มนี้สิน่าอ่าน

เรื่อง ความฝันของคุณยายไอศกรีม

ผู้แต่ง วันทนีย์ วิบูลกีรติ หนังสือประเภท นวนิยายเรื่องสั้น


ความฝันของคุณยายไอศกรีม เมื่อได้เห็นชื่อก็รู้สึกสะดุดตา หนังสือที่บรรจุตัวอักษรนี้ มาพร้อมกับรูเล่มที่สดใส และขนาดที่กระทัดรัด ทำให้ตัดสินใจลองหยิบขึ้นมาอ่าน เมื่อได้อ่านถ้อยคำต่างๆที่เรียงร้อยมาเป็นเนื้อเรื่องที่สมบูรณ์แบบแฝงไปด้วยข้อคิดและคติสอนใจ ความเพลิดเพลินทำให้ไม่อยากจะพลาดไปสักตอนเดียว

ด้วยความน่ารักของตัวละคร บุคลิกลักษณะที่แตกต่าง แต่สิ่งหนึ่งที่ตัวละครทุกทุกตัวมีก็คือความฝัน ฝันของเขาอาจไม่ยิ่งใหญ่ และอาจจะดูธรรมดา แต่นั้นก็คือความฝันที่คนคนนั้นอยากให้เป็นจริง แล้วคุณล่ะ มีความฝันของตัวเองหรือเปล่า เราลองมาดูความฝันของคุณยายคนหนึ่ง แม้เธอจะผ่านโลกมาเนิ่นนานจนเข้าวัยชรา แต่เธอก็ยังมีฝัน อาจมีบ้างที่เธอย่อท้อในการทำความฝันให้เป็นจริง ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ แต่แล้ววันหนึ่งคุณยายก็ประสบผลสำเร็จ นั่นเพราะคุณยายไม่ละทิ้งความฝัน มุ่งมั่นและพยายาม จึงได้ทำให้ความฝันของคุณยายเป็นจริง

เมื่อได้อ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว ทำให้เราเกิดศรัทธาแรงกล้าต่อความฝัน มองเห็นมุมมองของชีวิตอีกรูปแบบหนึ่งผ่านตัวหนังสือ มองเห็นคุณธรรมของมนุษย์ที่ควรมีต่อกัน คือ ความช่วยเหลือเกื้อกูล ความเห็นอกเห็นใจ ซึ่งกันและกัน เพราะมนุษย์เราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลก จึงควรมีคุณธรรมอย่างนี้ ดังตัวอย่างในหนังสือ คือ เด็กกำพร้าทั้งหลายที่นอนอยู่ข้างถนน เมื่อได้พบกับคุณยาย ช่วยทำให้ความฝันในการทำไอศกรีมรสเลิศให้เด็กๆกินอย่างมีความสุข เมื่อคุณยายได้รับรู้ถึงความยากลำบากของเด็กๆ จึงช่วยเหลือให้เด็กๆมาสร้างบ้านอยู่ด้วยกัน สอนการทำไอศกรีมเพื่อให้เด็กๆมีรายได้ นี่ก็เป็นตัวอย่างหนึ่งของความเกื้อกูลที่ควรมีต่อกัน

การดำเนินเรื่องใช้ภาษาเข้าใจง่าย ตัวหนังสือขนาดพอดีอ่านได้สบายตา มีภาพประกอบในบางตอน ช่วยสร้างจินตนาการและความน่าอ่านมากยิ่งขึ้น พร้อมทั้งมีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อนในการดำเนินชีวิต ในการสร้างสรรค์งานเขียนของผู้เขียน ทำให้เห็นถึงความตั้งใจ หนังสือเล่มนี้จึงดูมีคุณค่าอย่างยิ่ง

ถ้าเรารักอะไรสักอย่าง และสร้างอะไรสักอย่างมาด้วยมือของเรา
สิ่งนั้นก็สามารถเป็นตัวแทนของเราได้ตลอดไป
ไม่ว่าเราจะอยู่หรือตายไปแล้วก็ตาม

วันศุกร์ที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

welcome to my blog




ยินดีต้อนรับเพื่อนๆเข้าสู่ blog ของข้าพเจ้า

!!!ขอให้มีความสุขกับการอ่านบทความนะคะ!!!


***แล้วอย่าลืมคอมเมนต์กันด้วยหล่ะ***

วันศุกร์ที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

ภาษาอังกฤษ:Occupation in my dream

A true story of my life. I am interesting in becoming a doctor. I want to be part of people who help patints with health. also, I want to take care of my parents when the get older or getsick. I will be happy when I save people that have hurt. I want to help the sick to get over sicknees. I enjoy speaking about health with people and patients. I will be happy that that I have done my best. If I do this work, I will be so proud. The oppupation makes a fortune. I guess I met the right occupation.



If we live an unselfish life and

give a little sacrifice, life would be

fuller and more successfull.


I want to look after patints in hospital.

วันพุธที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

Diary เรื่องราวของวันวานที่น่าจดจำ




****สัปดาห์แห่งการเริ่มต้น****



การเริ่มต้นนี้คือการเริ่มเขียน blog ครั้งแรกของข้าพเจ้าในการเขียนความทรงจำที่ดีๆ ข้อคิดต่างๆที่น่าจดจำและสิ่งที่ไม่อาจลืมเลือนได้ในแต่ละอาทิตย์มันก็เป็นความตื่นเต้นอย่างหนึ่งเหมือนกันนะ สัปดาห์นี้ของชีวิตเริ่มต้นด้วยความเศร้าเป็นอย่างมาก เมื่อแมวที่ข้าพเจ้ารักมากและมันก็เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของข้าพเจ้า ต้องมาจากข้าพเจ้าไปอย่างไม่มีวันกลับ ความเศร้าถาโถมเข้ามาถึงจิตใจเมื่อนึกถึงก็ยิ่งทำให้ใจหาย การตายของมันน่าสงสารมาก เนื่องจากมันไปกัดงูจึงทำให้ถูกพิษงู ซึ่งพิษงูเข้าสู่หัวใจ การรักษาได้แค่บรรเทาความเจ็บปวดและช่วยให้มันอยู่รอดได้เพียงไม่เท่าไร ความเจ็บปวดของมันช่างน่าทรมาน และสะเทือนใจคนที่อยู่ในเหตุการณ์เป็นอย่างยิ่ง แต่ตอนนี้มันก็ได้จากไปแล้ว แต่ชีวิตที่ยังมีอยู่ของทุกๆคนก็คงยังต้องดำเนินต่อไป และกับการสอบที่มีทุกวันของข้าพเจ้าก็ยังต้องดำเนินต่อไปและต้องดำเนินต่อไปอย่างเต็มที่ที่สุด ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาดีหรือไม่ดีแต่การเริ่มต้นที่ดีคือก้าวแรกที่สำคัญที่จะนำไปสู่ความสำเร็จที่งดงามและน่าภาคภูมิใจ และการทำงานทุกอย่างก็อย่าคิดถึงแต่อุปสรรคเพราะมันจะเป็นขวากหนามที่ปิดกั้นชีวิตเรา ขอให้ทุกๆคนที่ใด้อ่านบทความของข้าพเจ้า พยายามทำชีวิตของเราให้มีความสุขในทุกๆวัน เพราะรอยยิ้มทุกๆรอยยิ้มมีความหมายสำหรับชีวิต