Diary:วันวานที่น่าจดจำ

สวัสดีค่ะแล้วเราก็มาอัพบล็อกอีกเช่นเคย ช่วงปิดเทอมนี้ก็เหลืออีกแค่ 9 วันเท่านั้น ก็จะเปิดเทอมแล้ว
เปิดเทอมงั้นรึจะดีใจหรือเสียใจดีหล่ะ พูดไม่ถูก ดีใจที่เปิดเทอมที่จะได้พบกับเพื่อนทุกคน ได้พบกับการเรียนอันแสนสนุกที่มาพร้อมกับความยากลำบาก และความทุกข์นะซินะ เฮอออออออ เลยไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดีเลยยยยยย แต่ทุกอย่างต้องผ่านไปด้วยดี นี่เรามาอัพบล็อกหรือมาปลอบตัวเองหรือมาระบายอารมณ์กันแน่เนี้ย แต่ถึงยังไงก็เถอะ ช่วงนี้งานเข้าขนานหนักและก็ขนานใหญ่ซะด้วยซิ คืออย่างนี้นะ (เล่าเปิดทางการเชียว) คือว่าเราอ่ะนะช่วงนี้ก็เรียนอิเล็กโทนอยู่แล้วก็เพิ่งเริ่มเรียนไม่นานนี้ด้วย และเรื่องแสนสุดซวยก็เกิดขึ้น ไม่ใช่เล่นไม่ได้นะ แต่ฉันชอบเครื่องดนตรีนี้มากต่างหากแต่ที่น่าเศร้าก็คือว่า หลังจากเรียนดนตรีจบครอสปิดเทอมนี้ เราก็ต้องขึ้นเวทีเล่นเพลงที่เราเล่นไม่เป็นเลยสักนิด ก็ไม่เคยเล่นมาก่อนอ่ะ ทามไงได้ แล้วเพลงง่ายๆมีเยอะแยะม่ให้เล่น เค้าให้เราเล่นเพลง Yesterday Once More เหอะๆไม่อยากจะพูดว่าเล่นไม่เป็นแล้วโน้ตเนี้ยยิบตาเชียวนะ ดีที่ว่าเล่นกันเป็นกลุ่มนะ ถ้าเล่นคนเดียวมีหวังไม่ไป 555+ แล้วใครจะโง่ปเล่นคนเดียว เสียวจะตายยย ขนาดเล่นเป็นกลุ่ม พูดแล้วก็เซ็ง

งั้นเราไปก่อนดีกว่า บายบาย